Hoe je ziet dat je aan het einde van een consolegeneratie zit? Jaarlijkse videogameseries hebben alle technische euvels overwonnen en krijgen elk jaar een lading nieuwe features. F1 2019 is geen uitzondering op die regel. De voorganger was niet bepaald mager op contentvlak en dankzij de nieuwe verhaallijn in de carrièremodus, de terugkeer van retrowagens en de introductie van de Formule 2 zit er aan Codemasters nieuwste nog wat extra vlees.

Wij missen tractie

De aantrekkingskracht van F1 2019 ligt precies in die nieuwe features, want als je die wegneemt, dan moet je echt met een vergrootglas zoeken naar de verschillen met zijn voorganger. Speciaal voor jou haalden wij onze loep van onder het stof en ontrafelden we een minieme verschuiving in het weggedrag van de F1-wagens. Een jaar geleden gleden ze nog wel eens over het asfalt als een spelend kind op een stuk plastic dat je inwreef met bruine zeep. Vierwieldriften was een kunst op zich in de tijd dat downforce nog hekserij leek. In deze moderne tijden kleeft de wagen van pakweg Lewis Hamilton niet eens aan het asfalt, hij wordt er met geweld op neergeduwd. Dat gevoel van rijden op rails vind je terug in F1 2019. Retesaai, wat ons betreft, maar dat is natuurlijk niet de schuld van Codemasters.

Dan hebben we het meer voor de Formule 2. Daar is de tractiecontrole overboord gegooid en de downforce teruggeschroefd naar minder buitenaardse proporties. Het resultaat is een wagen met een veel levendiger karakter en dat zorgt meteen voor kilometers meer spelplezier. Dat kan je ook zeggen van de iconische, klassieke wagens waarmee je in F1 2019 loos kan gaan. Denk maar aan de McLaren MP4/4 waarmee Senna zich onsterfelijk maakte. Van de tien luid brullende cilinders van de Ferrari F2004 vibreren onze trommelvliezen veel aangenamer dan van die hybride stofzuigers van tegenwoordig.

Huppeldepup de Engelsman

Maar we zaten bij de Formule 2. Codemasters integreert ze nogal slordig in de vele bezigheden. Ten eerste zijn het de wagens van vorig seizoen. Zo krijg je de eigenaardige situatie dat Lando Norris rijdt in zowel de Formule 1 als Formule 2. Maar veel erger is dat de F2 in de carrière een wel heel mager aperitiefje is voor de veel saaiere F1-bolides. In drie inleidende grote prijzen komen ze aan bod, waarvan in twee enkel tijdens de laatste rondes. Bovendien doet het er helemaal niet toe hoe goed je in die races presteert. We bakten er helemaal niets van en we konden meteen bij Ferrari aan de slag. Om het toch enigszins realistisch te houden, kozen we voor het bescheidener Alfa Romeo.

Het halfbakken F2-luik van de carrière is niet onze enige bedenking bij de wellicht meest gespeelde modus. De verhaallijn die voor een frisse wind moet zorgen, is wellicht geschreven door een panel kleuters dat te veel naar B-films gekeken heeft. Huppeldepup de Engelsman – hij maakte zo’n slechte indruk dat we zijn naam niet eens kunnen onthouden – verenigt de vele stereotype kenmerken van de vileine Britse antiheld die we uit Hollywood kennen op een manier die nog onhandiger is dan de inhaalacties van Max Verstappen. Alle personages lijken daarbij nog minder van vlees en bloed dan Kimi Räikkönen. Deze modus, vorig jaar nog een hoogvlieger, verandert zo in een dieptepunt.

Vroeger was het beter

We hebber er het raden naar waarom Codemasters tijd en geld steekt in het ontwikkelen van nieuwe features, om hun welverdiende 15 minuten faam bij wijze van spreken vervolgens in te korten tot een teaser van 15 seconden. Dat betekent niet dat F1 2019 een slechte racegame is, want daarvoor zijn de fundamenten die de voorbije jaren gelegd zijn, te stevig. Het neemt niet weg dat F1 2019 moeilijk aan te raden valt als je weet dat F1 2018 aan een veel goedkoper tarief te verkrijgen is, bovendien zonder van de pot gerukte DLC voor een stapel spuuglelijke helmen en meer. Als je de Formule 2 kan missen, dan raden wij je aan die richting uit te kijken.