We waren gewaarschuwd. ‘Oké, wie wil Dark Souls reviewen op de Switch? We betalen je wel geen nieuwe console terug!’ Met andere woorden: Dark Souls is nog steeds dezelfde gebleven. Het liefje dat je vroeger vernederde, maar eens je ze toeliet in je leven, kon je niet meer zonder. Zelfde lijdensweg, ander platform.

You died 2.0

Wie Dark Souls niet kent, moet de afgelopen jaren onder een steen geleefd hebben. Dark Souls is de heropflakkering van de retemoeilijke games van vroeger. Een retemoeilijke actie-RPG die je telkens weer genadeloos om het leven brengt, waarna je overnieuw mag beginnen. Tot je het goed hebt. De cultgame kreeg ondertussen al een geremasterde versie op andere consoles, maar doet voor het eerst de Switch aan.

In vergelijking met de PS4- en Xbox One-versie trekt deze remaster op technisch vlak aan het kortste eind. Hier geen sprake van 4K of 60 FPS en op grafisch vlak voelt dat als een stapje terug. Gelukkig blijven de vista’s in de game nog steeds even indrukwekkend en zijn alle toevoegingen en verbeteringen van de geremasterde versie ook hier behouden. Je krijgt er immers ook de Artorias of the Abyss-uitbreiding bij en het gevreesde Blighttown is nu eindelijk zijn bugs kwijt. De overzetting naar de Switch maakt de ervaring zelfs een stuk persoonlijker, zeker als je in handheldmodus speelt.

Vijandige wereld

Deze remaster voegt voor de rest weinig toe aan het origineel: je wordt nog steeds ondergedompeld in een universum dat je constant naar het leven staat en de angst die je daarbij voelt, zorgt ook voor een groot deel van het plezier. Je speelt met een schriele, ondode ridder die na drie keer zwaaien met zijn zwaard al moe is. Geen Kratos of Link dus. En wanneer we (alweer) in de tutorial twee keer het loodje leggen, herinneren we ons plots weer waarom deze game zo deprimerend, sarcastisch en …wel… aartsmoeilijk was.

Dark Souls voelt als een bestraffende trap in de kont wanneer je op een onbewaakt moment even onvoorzichtig te werk gaat en na een uurtje spelen al je gewonnen zieltjes (je munteenheid om te levelen) verloren ziet gaan, vlak voor je kan saven.  De kans dat je het punt waar je stierf opnieuw kan bereiken om de zieltjes terug te vinden, is klein. Heel klein.

Retemoeilijk

Dark Souls is nog steeds aartsmoeilijk, maar het plezier zit hem net in de kleine stapjes voor. Bij elk van de torenhoge bosses een werkende strategie uitdokteren en zo stap voor stap beter worden. Gaandeweg kan je je ridder ook upgraden en wie bang is om alleen aan de slag te gaan, kan tot met zijn zessen online samen aan de slag gaan en mekaar helpen bij het verslaan van onmogelijke bosses. Je kan elkaars hulp inroepen, maar ook hints achterlaten of …elkaar tegenwerken. Het blijft een fantastische game voor sadomasochisten en deze Switch-versie brengt waar voor zijn geremasterde geld.