Er was een tijd waarin games goed ontworpen waren en missies via een doordachte structuur je naar een bevredigende climax leidden. Helaas bezondigt Need For Speed Payback zich aan de zonde van deze tijd: microtransacties. De praktijk zit zodanig in de mechanismen van de game verweven dat ontwikkelaar Ghost Games iedereen die zijn buidel niet bovenhaalt, afstraft. Wil je verder geraken in Need For Speed Payback moet je eindeloos dezelfde flauwe missies herspelen. Of ten einde raad je kredietkaart bovenhalen om de eindeloze grind te stoppen. En dat kan toch niet de bedoeling zijn.
Het verhaal is trouwens al even bedenkelijk. Een slechte B-film lijkt wel een Oscarwinnaar in vergelijking met dit slecht geacteerde kleuterverhaal. Die vervelende tussenfilmpjes zorgen helemaal voor ergernis wanneer ze je plots de besturing afnemen net op dat moment dat je een kruimeltje plezier beleeft. Dat zowat alle verhaalmissies in deze game uitdraaien op een checkpointrace tegen de klok, staat ons evenmin aan. Blijkbaar denken ze bij Ghost Games dat het Need For Speed-publiek oliedom is, want anders kunnen we niet verklaren waarom de speler zo hard bij het handje wordt gehouden.
Toch één schouderklopje voor Need For Speed Payback, zij het een vederzacht: het driften is best vermakelijk. Het deed ons zelfs even denken aan Need For Speed Hot Pursuit uit 2010, nog altijd de gouden standaard voor hersenloos driften. Maar op alle andere vlakken is deze Payback een immense teleurstelling. Electronic Arts is vaak pionier in het introduceren van bedenkelijke manieren om extra centen uit het gamepubliek te wringen en dat komt hier duidelijk tot uiting. Geen wonder dat steeds meer ontwikkelaars hiertegen in opstand komen (Visceral Studios, iemand?), want het resultaat is erbarmelijk. Op dit moment zelfs één van de slechtste titels uit de EA-stal en dat zegt genoeg.
