Tijd om te bekennen: wij groeiden op tijdens de eighties. En hoe ouder we worden, hoe vaker we op zoek gaan naar manieren om onze jeugd te herbeleven. In de categorie ‘van de pot gerukte tekenfilms die onze ogen haast deden bloeden op zaterdagochtend’ waren we naast Thundercats en He-Man ontzettend gek op de cartoon  van G.I. JOE. En die krijgt nu een nostalgische retour in de vorm van Operation Blackout.

Onbekende studio’s

Goed nieuws: deze Operation Blackout is gebaseerd op de cartoons uit de eighties en niet op de recente films met The Rock. Oef! En dat zal je ook geweten hebben: het verhaal zit vol plotlijnen die even cheesy als geschift zijn. De slechteriken van Cobra hebben eindelijk de militaire helden van G.I. Joe verslagen. Of dat denken ze. De lancering van een slimme bom heeft alle technologie nutteloos, behalve die van Cobra zelf uiteraard. De Joe’s zijn aan de verliezende hand, de wereld dreigt te vergaan, enfin, het gekende verhaal.

In de campagne ga je telkens met twee van je favoriete G.I. JOE-helden of Cobra-baddies aan de slag. De game is gemaakt voor co-op, maar kan ook gewoon op je eentje gespeeld worden. De cutscenes zien er dankzij de cel-shaded stijl net uit als de tekenfilms van toen en ook het stemmenwerk bezorgt je een nostalgische trip naar die zaterdagochtenden waar je in pyjama de troepen van Cobra Commander vervloekte. Maar die trip duurt niet lang.

Op gameplayvlak serveren de vrij onbekende studio’s Fair Play Labs en IguanaBee hier een extreem ondermaatse third person shooter. Het speelt een beetje als een Gears of War Light, maar dan zonder écht coversysteem en met enkele halfslachtige uitgewerkte ideeën. Het mikken gaat stroef en traag, het locksysteem werkt niet naar behoren en dat wekt snel frustraties op. Geen cover betekent daarenboven ook geen strategie, zodat je al snel hersenloos golf na golf aan baddies (of goodies) zit af te knallen. Lopend. Vaak achterwaarts omdat de oprukkende vijanden gewoon op je af komen gestormd. Een soort middeleeuwse veldslag, maar dan met laserwapens.

Couch co-op is een aanrader

Het nijpend gebrek aan afwisseling in het leveldesign valt na een tijdje op. De locaties zijn vrijwel allemaal generische omgevingen die op krek dezelfde manier zijn opgebouwd. Het signature wapen van elk personage en zijn/haar speciale ability zijn dan misschien wel cool, maar daar staan dan weer generische en zelfs saaie standaardguns tegenover. Gelukkig zijn er ook lichtpuntjes.

Soms mag je aan de slag met voertuigen, wat het stramien toch enigszins doorbreekt. Je kan je computerpartner (die meestal gewoon in de weg loopt) ook inruilen voor een buddy van vlees en bloed voor een potje couch co-op en daar beleef je het meeste plezier aan. Gedeelde smart is nu eenmaal halve smart. Het gebrek aan content steekt dan wel weer een stok tussen de reeds spaaklopende wielen. De online multiplayer ontbreekt volledig waardoor je eigenlijk gedoemd bent tot het oneindig afknallen van golven vijanden.

Operation Blackout biedt geen afwisseling en heeft zo goed als geen herspeelbaarheid. Temeer omdat de makers uit Chili (we liegen niet) naast het omleggen van de tegenstanders , helemaal niet inzetten op exploratie. En da’s zonde. Heb je als kind ooit iets gehad met de G.I. JOE-reeks? Dan is het weerzien van Snake Eyes, Duke, Cobra Commander en Destro waarschijnlijk erg verleidelijk. Maar laat je niet vangen door jeugdsentiment. Neem je die coole eighties licentie weg, dan vindt je enkel een third person shooter van bedenkelijke kwaliteit.