Tijd voor een bekentenis: ondergetekende is een Nintendofan. Géén Nintendofanboy die schaamteloos elke oprisping van ‘the boys from Kyoto’ blijft verdedigen, zelfs wanneer ze flaterend flagrant de mist ingaan. Het is niet moeilijk om te erkennen dat pakweg de Virtual Boy, de Power Glove en de GameBoy Advance e-Reader wel wat meer uurtjes research and development hadden kunnen gebruiken vóór ze in de winkelrekken belandden. Maar evenzeer is het niet moeilijk om in te zien waarom Nintendo liefde en affiniteit verdient: Donkey Kong, Mario, Zelda, etc. Onuitwisbare popcultuuriconen wiens invloed tot ver buiten de videospelkringen reikt.

In 1992 kreeg ik van mijn gulle ouders een GameBoy, met ‘Tetris’ en ‘Bubble Ghost’ erbij. Twee jaar later vonden mijn neef en ik een Super Nintendo Entertainment System onder de kerstboom. Een cadeautje van onze gezamenlijke grootvader. Het co-ouderschap had voor ons geen geheimen: om de week wisselde de console van huiskamer, en de savegames werden gedeeld. Terwijl mijn neef de geneugten van het gitaarspel en de vrouwtjes ontdekte, bleef ik lustig spelletjes spelen. De Nintendo64 was revolutionair, en baarde mijn favoriete spel aller tijden: ‘The Legend of Zelda: Ocarina of Time’. De Gamecube was de eerste dure aankoop die ik volledig zelf financierde. De Wii was erg leuk, maar verzamelde al snel stof. De Wii U ten slotte zal wellicht de geschiedenis ingaan als een van de meest crimineel ondergewaardeerde consoles, samen met de Sega Saturn, de Dreamcast en de N-Gage. De bouwkwaliteit van de Nintendomachines staat buiten kijf: quasi elke console is gebouwd als een tank die zelfs een Golfoorlog kan overleven. Dat laatste mag je letterlijk nemen in het geval van de eerste GameBoy. Wat er ook van zij, Nintendo levert altijd waar voor je geld.

Wat ons bij de Nintendo Switch brengt. The new kid in town. Een hybride tussen tablet en thuisconsole. Investeerders, aandeelhouders en fans zijn een beetje bang: heeft Nintendo de vinger aan de digitale pols, of hinkelen ze voor de tweede keer (na het relatieve floppen van de Wii U) hopeloos achterop? Kunnen ze zich nog een misstap veroorloven? Om deze angsten alvast op vaderlands niveau te sussen, organiseerde Nintendo België een event in de hoofdstad. Een fancy gebouw werd voor twee dagen omgetoverd tot een bonanza van Nintendoheerlijkheden. Zowat elke toptitel die bij de launch of in de komende maanden zal verschijnen, kan getest worden.

‘Arms’ konden we wegens groot succes niet testen, maar het belooft een update van ‘Boxing’ uit ‘Wii Sports’.

1-2-Switch kan dé partygame voor 2017 worden. Een schijnbaar onnozele, kinderlijk eenvoudige collectie van minigames – ‘WarioWare’ voor gevorderden – die charmeert van hier tot in Kyoto. Het spel belooft achtentwintig onderdelen, wij konden er reeds vier testen. In ‘Quick Draw’ zijn jij en een vriend cowboys, en moet er bij zonsopgang een duel uitgevochten worden. Wie te laat zijn pistool trekt, eindigt met een gaatje in zijn hartklep. In het felbesproken, polariserende ‘Milk’ moet je om ter snelst de uier ener koe leegmelken. Dolletjes! Bij ‘Ball Counting’ dekt de titel de lading: raden hoeveel balletjes er zich in een doosje bevinden, terwijl de JoyCon-controller zachtjes trilt. En in Samurai Training worden de reflexen getest, tijdens een poging om een aanval met een samoeraizwaard te counteren. Wie wordt gefileerd, en wie overheerst?

‘Samurai Training’ is deksels drommels dolletjes.

Mario Kart 8 Deluxe belooft meer van hetzelfde, maar biedt extra figuren, een verbeterde battle mode, alle DLC, en de optie om twee power-ups rond te zeulen. Mario Kart blijft the best racing game that money can buy, maar toch ontsnapt ons het gevoel niet dat dit een budgetgame had moeten zijn. Dit is een eenvoudige upgrade die geen € 60 mag kosten – hoe leuk het spel ook is. Wel danig onder de indruk van de extreem mooie graphics die op de draagbare Switch evenzeer overeind blijven. Wanneer je Mario Kart 8 Deluxe vergelijkt met Mario Kart 7 (de vorige versie die je op bus/trein/tram/vliegtuig kon spelen), is het verschil dag en nacht. Indrukwekkend, piekfijn, maar: iets te duur.

Testrit met Mario Kart 8 Deluxe

Splatoon 2 staat voor een nieuwe dosis fun in de relatief nieuwe Splatoon-wereld. Uw dienaar had het origineel nooit gespeeld, dus wist niet meteen wat ie moest of mocht verwachten. Acht journalisten namen in twee teams van vier tegen elkaar de handschoen op, en dat bleek supergezellig. De ‘fuarks’, ‘ça alors’, ‘blimeys’, ‘jeetjes’ en ‘verdories’ waren niet van de poes. Franstalige, Engelstalige en Nederlandstalige schrijvers verbroederden vol liefde. Samengevat: de Nintendo Switch brengt mensen samen. Geweldig!

‘Splatoon’ doorbreekt de taalbarrières.

Afsluiten deden we met The Legend of Zelda: Breath of the Wild. De algemene consensus is dat de Zeldagames te vaak uit hetzelfde vaatje tappen: episch verhaal, standaardexecutie. Steeds weer een tempel, een nieuw item, een vreemdeling die hulp nodig heeft, nog een tempel, nog een nieuw item, een eindbaas, etc. Live, die, repeat. Gevierd succesauteur Peter De Voecht verwijt de franchise lef, durf en nieuw bloed. Allemaal waardevolle punten, maar yours truly blijft een enorme fan van de serie. En met ‘Breath of the Wild’ lijkt Nintendo echt wel nieuwe paden te willen betreden (met of zonder Epona? Wie zal het zeggen!) Voor het eerst spelen we in een open world. Grand Theft Link. De stomme personages hebben eindelijk een stem gekregen, al blijft de hoofdpersoon zijn zwijgzame (z)elf. De ingrediënten zijn er om van ‘Breath of the Wild’ een absolute topper te maken, en de absolute killer app voor de Switch. Afwachten of de hoge verwachtingen gerechtvaardigd zijn.

Ook Waluigi was van de partij.

De Nintendo Switch is een fenomenaal stukje hardware. Het tabletgedeelte voelt solide en robuust aan, en de JoyCon-controllers zijn een natuurlijke verlenging van de handen van de speler. Het switchen tussen draagbaar en TV-modus gaat vliegensvlug. Er zit géén lag op, en je moet maar een halve seconde wachten. Hoogst indrukwekkend, en het potentieel is enorm.

Iedereen is gebiologeerd door de nieuwe Zelda.

‘Flip The Switch’, wisten The Rolling Stones al. Wat ons betreft heeft Nintendo met de Switch een absoluut paradepaardje annex prijsbeest in handen. Akkoord, de prijs van de games en de extra controllers is véél te hoog, maar de console zelf is wel betaalbaar. De underdog uit Japan daagt Sony en Microsoft opnieuw uit. Vanaf 3 maart kan u hem zelf ontdekken. Choose wisely.