2017 was een topjaar voor de Nintendo Switch. Met Zelda: Breath of the Wild, Super Mario Odyssey en nu Xenoblade Chronicles 2. De eerste game bleek een toppertje op de Wii dat helaas verzonk in de nadagen van de uitgebloeide console, maar deel 2 (eigenlijk al deel 3) herneemt alle ingrediënten die het origineel tot een succes maakten en doet dat beter.
De spelwereld is om te beginnen al op zijn minst origineel te noemen: je leeft in Alrest tussen de wolken op de ruggen van titanen in een steampunk meets anime-universum. En dat kan best wel wat overweldigend zijn, want echt overal ontmoet je personages die iets te vertellen hebben en je sidequests aanbieden. En daar doorheen ontspint zich een heel uitgebreide hoofdmissie.
De real-time combat met je blades (de drijvende kracht achter je wapen) zorgt ervoor dat er genoeg actie is. Je haalt automatisch uit naar je tegenstanders wanneer je dicht genoeg staat, en dat steeds in een serie van drie aanvallen. Daarmee laad je je ‘arts’ of special moves op en zo kan je dus ook de gigantische bosses een kopje kleiner maken. Tenminste, als je je uitrusting en wapens genoeg hebt bijgewerkt en sterker gemaakt. En dat mechanisme is heel uitgebreid en bevredigend. Misschien zelfs wat tè, want het duurt best wel een poosje eer je alle soms overlappende systemen onder de knie hebt. En je kan de tutorials niet herbekijken. Goed voor de doorgewinterde Xenoblade-speler, slecht voor de beginneling met Alzheimer. Gelukkig kan je screenshots maken, you’ll need them.
Frappant: speel je op het grote scherm is er geen vuiltje aan de lucht, maar in handheldmodus laat de game flink wat steken vallen. Het beeld is minder scherp en er zijn heel wat framedrops in drukke gebieden. Beetje zonde. Alsof de makers te ambitieus zijn geweest en de handheldmodus uit het oog verloren zijn. Gelukkig staat dat het spelplezier niet zozeer in de weg. Die verbluffende anime-stijl, de prachtige vista’s, de dag- en nacht-cyclus en de soundtrack zorgen er ook voor dat het avontuur de moeite blijft. Zo’n 70 uur lang. Topgame dus, maar niet voor watjes!
