fbpx

Vampyr

Vampyr heeft een fantastisch concept: een dokter in het Victoriaanse Londen wordt op een nacht gebeten door een vampier en wordt zelf een levende dode. Hij die gezworen heeft om mensenlevens te redden, moet nu zelf op jacht naar bloed om te overleven. Gooi er nog wat lichte RPG-elementen bij, veel semi-open world zijmissies en een degelijk vechtsysteem, en je hebt een potentiële topper in handen. Ontwikkelaar Dontnod (bekend van Remember Me en  Life Is Strange) had dat alles kunnen verwezenlijken, maar levert uiteindelijk een bloedarme ervaring af.


Maskerade

De helft van de gameplay in Vampyr werkt fantastisch. Als dokter Jonathan Reid leidt je eigenlijk een dubbelleven. Enerzijds praat je met patiënten, collega’s en andere inwoners van Londen over hun problemen, zorgen en dromen, en tracht je hen te helpen. Anderzijds kan je alleen maar krachtiger worden (in level stijgen, nieuwe skills leren) door bloed te drinken van diezelfde mensen. Om de morele keuze nog moeilijker te maken, vertellen alle personages die je tegen het lijf loopt hun achtergrondverhaal dat vaak leidt naar extra nieuwe quests. Door iets te enthousiast van je af te bijten, zal je dus bepaalde stukken content van de game mislopen. Dit rondvragen en zoeken naar hints en extra missies, is wat ons betreft het best uitgewerkte deel van Vampyr.

De andere helft van je tijd zal je al vechtend doorbrengen. Het 20e eeuwse Londen is bevolkt met gewillig slachtvee waaraan je je kan laven, al merk je snel dat het vampierbestaan niet zonder slag of stoot verloopt. Bendeleden, andere bloedzuigers en enkele onverbiddelijke bosses dwingen je de fysieke confrontatie aan te gaan. De combat is vrij eenduidig: je moet slagen ontwijken, coole speciale powers activeren en je tegenstander bijvoorbeeld in de halsslagader bijten of ze met je klauwen openrijten. En als dat nog niet genoeg is, krijg je ook toegang tot een arsenaal aan eerder ordinaire wapens en pistolen, die je kan upgraden. Dat Dontnod zich heeft laten inspireren door de combat uit Bloodborne is duidelijk. Maar helaas haalt Vampyr dat niveau absoluut niet. Daarvoor voelen de gevechten te stroef en daarom ook te gemakkelijk aan.

Allemaal techniek

Vampyr weet soms te charmeren. De setting van het door de Spaanse griep geteisterde Londen, vlak na de eerste Wereldoorlog, is op zijn zachtst gezegd uniek. Jammer dat het geheel er niet zo goed uitziet. Op grafisch vlak haalt deze Vampyr het niveau van een goede PS3 game, maar meer niet. Na bloedmooie toppers als Horizon: Zero Dawn, Detroit: Become Human en zelfs Yakuza 6, voelt deze Vampyr dan ook als een stap terug aan. De characters en omgevingen kunnen daarom nooit overtuigen. Hetzelfde geldt trouwens voor het stemmenwerk. Sommige van de acteurs lijken het Engels slechts als derde taal te hanteren. Gelukkig is er nog de atmosferische soundtrack die je het belabberde acteerwerk ietwat doet vergeten.

 Wat ons betreft had Vampyr in de handen van een meer ervaren ontwikkelaar een betere game opgeleverd. Nu voelt het te veel aan als twee halfbakken ideeën, die via een macabere bloedtransfusie aan elkaar gekoppeld werden. Wie er het geduld voor kan opbrengen, ontdekt wel een boeiend verhaal, maar zal het vermoedelijk ook met ons eens zijn dat er niks wereldschokkends aan deze titel is. Een misser, maar toch zijn we benieuwd naar wat ontwikkelaar Dontnod in de toekomst zal uitbrengen!

6.4
  • cool concept
  • sfeer is uniek
  • technisch beperkt
  • combat niet bevredigend
  • grafisch achterhaald

BESLUIT

Vampyr voelt middelmatig aan, alsof er na het bedenken van het briljant concept amper nog tijd of werklust was om er ook een mooi eindproduct van te maken. Hier hadden we veel meer van verwacht...

Een reactie achterlaten