fbpx

The Persistence

Onze PS VR-headset mag dan al even op stal staan, voor The Persistence halen we die met veel plezier weer uit de kast. Ronddolen in een verlaten ruimtestation vol gemuteerde lelijkaards? Klinkt goed en zo speelt het ook.  De VR-horror is zo intens dat we even vergaten dat ze op kantoor – in tegenstelling tot de ruimte – wèl ons geschreeuw konden horen. Even wegkijken of je ogen dichtknijpen is hier niet aan de orde.


Death in Space?

Maar laten we beginnen met de minpunten. The Persistence zal geen oscars in de wacht slepen. Dit zoveelste verhaal over een verlaten ruimtestation doet ons mijmerend terugdenken aan Dead Space, Alien en Event Horizon. Al proberen de makers er toch iets origineel van te maken: de aliens van dienst blijken klonen van de oorspronkelijke inwoners op. De kloonmachine was echter niet feilloos en leverde gemuteerde gekken af. Gelukkig produceert Serena, de AI-assistent van het ruimtevaartuig, jou als perfecte kopie om de mensheid te redden van deze ondergang.

Als Zimitri, de enige ‘mens’ op het schip, is je missie niet van de minste: voorkomen dat het ruimtestation door het steeds dichterbij komende zwarte gat wordt opgeslokt en de kloonmachines stopzetten. Twee simpele taken die de horde vechtgrage mutanten bemoeilijken. Gelukkig ben je uitgerust met een stamcelverzamelaar. Even mikken naar de nek en bam! Met één schot ligt de bloeddorstige mutant op de grond, als je hem tenminste eerst ongemerkt hebt kunnen besluipen. Mislukt de sluipaanval, dan wordt het knokken geblazen. Je kan betere wapens vinden, maar economisch handelen is de boodschap. Het aantal kogels is beperkt en sommige wapens gaan kapot na een aantal vuurgevechten.

Niet echt dood

De stamcellen die je verzamelt tijdens je moordtocht, kan je vakkundig bij jezelf inplanten om zo uit te groeien tot de ultieme kloon. Wordt het spel daardoor makkelijker? Nee. Integendeel. De gekloonde tegenhangers worden alsmaar extremer. Gelukkig lijkt sterven in The Persistence geen groot nadeel: de kloonmachine voorziet je (net als in BioShock) van een nieuw lichaam en je kan weer verder. Handig! Tot je ontdekt dat bij elke nieuwe beurt het schip zijn layout aanpast. Een mindfuck van jewelste die de (her)speelbaarheid zeker ten goede komt. Al wordt het na een tijdje best frustrerend om alweer de weg te moeten zoeken. 

Gimmicks

Hoewel The Persistence zich profileert als een angstaanjagende solo-ervaring, kan je ook met twee huiveren. Met de companion app kan de tweede speler deuren openen en jou gidsen door het ingewikkelde ruimtelabyrint. Of zich bewijzen als sadist door je in de richting van de moordlustige mutanten te leiden. Best hilarisch, maar uiteindelijk niet meer dan een gimmick. Al vinden we het grootste gemis toch het gebrek aan ondersteuning voor de Aim-controller. Mikken met je hoofd voelt soms wat klungelig aan waardoor knallen met een echt geweer een welgekomen verademing zou zijn.

8.2
  • spannend en intens
  • willekeurige gegenereerde omgeving
  • companion app best hilarisch...
  • ...maar een gimmick
  • geen ondersteuning voor Aim-controller

BESLUIT

VR mag dan wel in een dipje zitten, The Persistence bewijst dat horror en VR nog steeds een geslaagde killercombo vormen. Angstaanjagend leuke trip dat jouw behendigheid op de proef neemt. Survival van de bovenste plank!

Een reactie achterlaten