Een nieuwe uitbreiding voor The Elder Scrolls Online betekent doorgaans dat de hel alwéér losgebarsten is in Tamriel. Nadat we draken hebben uitgebeend in Elsweyr en een duister complot ontrafeld in Summerset, krijgen we het met Greymoor aan de stok met vampieren, weerwolven en ander bovennatuurlijk gespuis. Maar of dat conflict even memorabel is als de vorige avonturen?

Vampnado

Wanneer je aankomt in het westen van Skyrim, wordt de regio geplaagd door gigantische stormen. Geen natuurlijk fenomeen zo blijkt, want de woeste onweders transformeren de lokale bevolking in breinloze zombies. Aan jou om het mysterie van dit paranormale klimaat bloot te leggen. En dat sleurt je al snel mee in een eeuwenoude strijd tegen vampieren.

Het voelt geweldig om opnieuw de wildernis van Skyrim te doorkruisen, al missen wij in Greymoor de vernieuwing die vorige expansies wel hadden. ‘Vampieren en weerwolven in Skyrim’ is trouwens een concept dat Greymoor deelt met de Dawnguard uitbreiding van The Elder Scrolls 5. Oké, beide games pakken de materie anders aan, maar het is net omdat Skyrim zo’n sterke indruk naliet, dat Greymoor eerder op een copycat lijkt die verder wil teren op dat succes.

Been there, done that

Begrijp ons niet verkeerd: Greymoor vertelt een omvangrijk verhaal zoals alleen The Elder Scrolls dat kan. Maar de game slaagt er gewoonweg niet in om je zin voor exploratie wakker te schudden. Voorbeeldje: het avontuur leidt je naar de ondergrondse dwergenstad Blackreach, maar door de banale context van het verhaal wordt de omgeving volledig beroofd van de mysterieuze en magische sfeer die ze in Skyrim wel had.

Ook je reisgezellen zijn maar half geslaagd. Zo mogen we op pad met de geleerde vampier Fennorian, maar dat personage verbleekt voor de zon als we terugdenken aan de fantastische Serana uit Dawnguard. We waren wel blij om onze reünie met Lyris Titanborn, de imposante vechtersvrouwe uit het originele ESO-avontuur. Maar uiteindelijk is ook zij een gerecycleerd personage. Originaliteit is een duidelijk zwakte van Greymoor en dat is zonde, want met een regio als Skyrim hadden wij meer verwacht. Misschien had Zenimax de vampieren beter in de koelkast laten zitten tot een volgende uitbreiding?

Verborgen schatten

De gameplay van Greymoor is exact zoals je die van ESO verwacht. Helaas geen nieuwe klasses, al kan je wel de archeoloog uithangen via het nieuwe Antiquities-systeem. Daarmee kan je overal in Tamriel op zoek naar relikwieën via eenvoudige, maar vermakelijke mini-games.

Een bezoekje aan de Antiquities Guild is voldoende om je carrière in archeologie af te trappen. Heb je een aanwijzing naar een potentiële schat? Dan gebruik je de Scrying Stone om Candy Crush gewijs de exacte locatie van het hebbeding te bepalen. Eenmaal aangekomen, is het aan jou om je relikwie uit te graven zonder het te beschadigen.

Toegegeven, Antiquities zullen niet zo populair zijn voor gamers die ondergedompeld willen worden in een epische fantasiewereld. Maar voor avonturiers die op zoek zijn naar coole decoraties voor hun woning of antieke uitrusting, is dit systeem een geslaagde extra.

Duistere krachten

Wie op zoek is naar een intenser tijdverdrijf, kan natuurlijk wat keet schoppen. En gezien vampieren en weerwolven centraal staan in Greymoor, is dat het perfecte excuus om er zelf eentje te worden. Oké, transformeren in een nachtelijk monster was voor Greymoor ook mogelijk, maar de uitbreiding hertekent grotendeels de skill trees van beide wezens.

Voor de weerwolf betekent dat vooral een stevige upgrade in damage output en een betere synergie tussen alle vaardigheden in het algemeen. En dat maakt de weerwolf een dodelijke damage dealer, die zelfs een optie heeft om zichzelf te redden in benarde situaties.

Van de Vampire Lord waren wij minder onder de indruk, omdat je naast magiepunten ook je eigen levenspunten moet inzetten voor krachtige aanvallen. En hoewel dat micro-management zelden een karwei wordt door de krachtige passieve vaardigheden, is de boost in aanvalskracht veel geringer dan bij de weerwolf.

Groepsactiviteit

Wie ten slotte voor het sociale naar The Elder Scrolls Online komt, kan deelnemen aan de World Events, die in Greymoor terugkeren als gigantische stormen. De gevaartes zijn minstens even cool als de draken in Elsweyr. Terwijl je bliksemschichten ontwijkt, probeer je samen met andere avonturiers een dodelijke vampier of gargoyle klein te krijgen. Vet cool, al hadden de confrontaties net iets langer mogen duren.

Ook de nieuwe public dungeons zijn een aanrader, met tal van coole eindbazen die vette uitrusting droppen. Het enige wat we niet volledig hebben afgerond, is Kyne’s Aegis Trial, omdat de raid een stuk pittiger is dan zijn voorgangers, zeker met een stel onbekende spelers. Niet de gedroomde terugkeer naar Skyrim die we dus voor ogen hadden. En da’s jammer.