Greedfall is geen triple-A titel. Dat zeggen we uitzonderlijk helemaal aan het begin van onze review, ook al weten we dat een aantal lezers zal wegklikken. Maar we moeten gewoon eerlijk zijn: deze actie-RPG heeft noch de pretentie, noch de kwaliteit om zich te meten met andere groten in het genre. En toch is de nieuwste game van ontwikkelaar Spiders een verrassing, een kleine sleeper hit die onder topniveau opereert. Al komt dat verrassingseffect ook vooral door de bedenkelijke palmares van de studio. Nooit gedacht dat ontwikkelaar Spider na het zeer matige The Technomancer en Of Orcs And Men, plots wel in de roos kon knallen.

Koloniaal verleden

De grootste aantrekkingskracht van Greedfall is ongetwijfeld zijn setting. We bevinden ons in een parallel universum, anno 17^deeeuw. De tijd van kolonisatie. Jouw hoofdpersonage, een nobele dame of heer, krijgt de opdracht om als diplomaat mee af te reizen naar het pas ontdekte eiland Teer Fradree dat aan sneltempo ontgonnen wordt door pioniers en gelukszoekers.

De knipogen naar het koloniale verleden van de westerse landen zijn talrijk en niet subtiel, maar dat hoeft ook niet. Al is er één groot verschil tussen de historische realiteit en die van Greedfall: op dit koloniaal eiland wonen naast inboorlingen ook een heleboel gigantische, monsterlijke en vaak agressieve wezens. Nog voor je de boot naar Teer Fradree opstapt, krijg je al een voorsmaakje van wat zo’n wildebeest kan aanrichten.

Leentjebuur

Deze historische fantasy-aanpak werkt ontzettend goed voor een actie-RPG als Greedfall. Je kan een personage samenstellen op basis van één van de drie keuzemogelijkheden (Warrior, Technical, Magical), en verdient met zijmissies XP waarmee je nieuwe skills en stat boosts kan vrijspelen. Dat verschil in classes is uiteindelijk slechts tijdelijk, want al snel kan je dankzij een skill tree zelf bepalen welke richting je met je personage heen wil. Een beetje zoals elke andere game vandaag de dag.

En da’s meteen ook wat Greedfall finaal onderscheidt van de échte topgames: op gameplayvlak lijkt dit een samenraapsel van elementen die je al talloze keren elders en beter zag. Het vechtsysteem is rechtstreeks uit Dragon Age geplukt, maar dan met veel minder tactische opties. De opbouw van de missies en hoe je ze kan aanpakken – met geweld, magie, stealth of overtuigingskracht – lijkt dan weer uit The Witcher 3 geplukt. Mooie ijkingspunten, dat wel, maar helaas staan we ondertussen vijf jaar verder.

Traag rechtdoor 

Op gameplayvlak loopt Greedfall wat achterop, maar grafisch doet ontwikkelaar Spider zijn stinkende best. De wereld ziet er goed uit en het degelijke stemmenwerk én de soundtrack doen je meteen in de juiste sfeer belanden. Mocht dit 2014 zijn, dan stond Greedfall waarschijnlijk bovenaan vele eindejaarlijstjes. Al zijn er verschillende zaken die ons ook 5 jaar geleden gefrustreerd zouden hebben.

Zo duurt het veel te lang voor je kan fast travelen, waardoor de eerste uren aanvoelen als een verplichte schooluitstap doorheen een historisch diorama. Het tempo ligt laag en het gebrek aan een spring- of klimknop helpt ook niet. Je moet steeds dezelfde paden bewandelen en je kan niet zelf de fraaie omgevingen verkennen. En zo’n beperking van de bewegingsvrijheid vinden we vandaag de dag helemaal niet meer kunnen.

Het team van Spiders zorgt echter wel voor tal van side quests die ze op de koop toe relevant hebben gemaakt voor het verhaal. Hier geen waslijst aan idiote fetch quests, wel geslaagde zijsprongen die het hoofdverhaal verder uitdiepen. Erg nobel van Spiders, maar helaas wordt de game hierdoor ook een stuk rechtlijniger dan je zou hopen. Stoorde ons ook hard: de sporadische bugs die nog uit het PS3-tijdperk lijken te stammen en je te nadrukkelijk het gevoel geven dat je een low budget game aan het spelen bent.Al heeft ontwikkelaar Spiders over het algemeen wel flinke stappen voorwaarts genomen als je hun vorige minkukels bekijkt.

Aanrader onder voorbehoud

Of Greedfall ondanks zijn minpunten toch de moeite waard is? Toch wel. Greedfall is een topper onder de middelmatige games. Een aanrader voor gamers die een mix tussen Dragon Age, Dragon’s Dogma en Vampyr wel kunnen smaken, terwijl ze wachten op een echte toptitel. Voor zijn doelpubliek is Greedfall absoluut geen miskoop, zolang men erin slaagt de verwachtingen realistisch te houden. Wijzelf vonden de setting en het verhaal uiteindelijk net niet boeiend genoeg om helemaal wild te worden van wat er hier aangeboden wordt. Maar wie een lichte actie-RPG op de kop wil tikken, geeft Greedfall maar beter een kans.