fbpx

Doom Trilogy

De eerste drie games verschenen intussen op zowat elk denkbaar platform, inclusief smartphone, gps en je slimme koelkast. Ter gelegenheid van de 25e verjaardag worden ze opnieuw tot leven gewekt voor je 4K-scherm. Uitsluitend pixelvoer voor nostalgici of nog steeds het spelen waard?

Eenvoudig en controversieel

Moeten we Doom nog introduceren? Toch? OK: de oershooter van ontwikkelaar id Software zette in 1993 het 3D-shootergenre op de kaart zette. EN dat gebeurde niet zonder slag of stoot. Door zijn expliciete geweld, zijn satanische ondertoon en het gemak waarmee je honderden hellebeesten in je slaapkamer kon afknallen, haalde Doom doorheen de nineties regelmatig het nieuws. De moorden op Columbine High School? De tienerdaders speelden Doom. In dat opzicht is de wereld weinig veranderd.


Ondanks de old school graphics spelen de eerste twee Doom-games nog steeds even soepel als 25 jaar geleden. Je raast met een niet nader genoemde ruimtemarinier doorheen eindeloze gangen op zoek naar de uitgang. Alles wat beweegt moet kapot wil je heelhuids de exit zien te bereiken. Af en toe moet je de een sleutel of schakelaar vinden om een deur te openen. Maar voor de rest is het vooral snel knallen en zien te overleven. Basic as hell.

BFG9000

Doom II introduceert iets complexere levels. Je kan kiezen om zo snel mogelijk de uitgang van elk level te bereiken, maar wat is daar nou fun aan? Gaan voor het maximale aantal kills én herspelen tot je alle secrets en easter eggs hebt gevonden, dat is Doom! Die laatste zijn in vergelijking met deel 1 best wel imposant te noemen. Net als het aantal vijanden. De Mancubus (denk dikzak met vlammenwerpers als armen) of de Arachnotron (een brein in een robot-spinnenpak) zien er nu best geinig uit, maar 20 jaar geleden bezorgden ons menig slapeloze nacht.

Wie houdt van guns, zit bij Doom goed. Je krijgt een shitload aan exotisch wapentuig (BFG9000, anyone?) dat het pixelbloed van je scherm doet druipen. Wie ooit met de double-barreled shotgun aan de slag ging, herinnert zich zonder twijfel dit iconische wapen: het duurde een eeuwigheid om te herladen en je kon maar twee kogels na mekaar afvuren, maar my god, wat zag het er cool uit.

Nummertje drie

Deel 3 was basically een remake van de eerste 2 delen. Het team van id Software had in 2004 een nieuwe engine klaar en wou die showen met deze reboot/remake. Erg donker, creepy sfeertje en je kan niet met de zaklamp schijnen én schieten tegelijk. Wat best apart knalwerk oplevert. Doom 3 staat net als de andere twee delen in de trilogie nog steeds als een huis, maar is de minst favoriete van deze trilogie. Opsteker: je kan alle games nu ook gewoon in co-op spelen en je de makers hebben een shitload aan extra’s voorzien.

Heb je vroeger Doom gespeeld, dan is dit dan ook een nostalgietrip van jewelste. Al zijn er ook flink wat scherpe kantjes die deze flashback wat vergallen. Het remasteren op PS4 is niet zo feilloos: je krijgt vaak visuele en audio-hiccups te verwerken en we moesten zelfs enkele keren de console herstarten omdat de game bleef hangen. Maar goed, dat gebeurde vroeger ook met onze aardappel-pc. Ondanks die technische mankementjes blijven de Doom-games nu eenmaal onverslijtbare klassiekers die je niet kan laten liggen.

7.0
  • creepy sfeertje
  • double-barreled shotgun is back!
  • DOOM is tijdloos
  • soms wat haperingen en freezes
  • DOOM en DOOM II vooral voor nostalgici

BESLUIT

De originele Doom-games zijn nog steeds klassiekers. Ouwe reuzen die het shootergenre op de kaart hebben gezet. Anno 2019 nog steeds vermakelijk, maar vooral een aangelegenheid voor wie eens terug wil duiken in zijn jeugd.

Een reactie achterlaten