Dat het klassieke RPG-genre de laatste jaren een flinke opmars gekend heeft, is wellicht niemand ontgaan. Uitblinkers als Pillars of Eternity en Torment: Tides of Numenera brachten gamers terug naar een glorieus tijdperk van pc-rollenspellen als Ultima, Baldur’s Gate en Icewind Dale. Maar dé primus van dit genre heet Divinity: Original Sin, van het Belgische Larian Studios. Deel twee verscheen vorig jaar al op pc, maar ontvangt nu een puike consoleversie.
Vrije toegang
We steken niet onder stoelen of banken dat we Original Sin 2 vrij vlotjes in onze top 10 RPG’s aller tijden zouden plaatsen. En dat heeft weinig te maken met de terechte trots voor onze landgenoten van Larian. Over deze game valt eerlijk gezegd zo goed als niks negatiefs te vertellen. Bij dit soort epische fantasyverhalen kan je altijd als minpuntje noteren dat het niet voor iedereen toegankelijk is, maar zelfs dat euvel is niet echt van toepassing op Divinity. Dankzij een helder verteld achtergrondverhaal en een campaign die barst van de humor, tragiek en spanning, voelt Divinity meer aan als Game of Thrones of Lord of the Rings, dan als een stoffige sessie Dungeons & Dragons. Zo slaagt Larian erin de nochtans traditionele gameplay te presenteren met de vista van een blockbuster. Het spel bruist van de charme en het helpt ook dat er een lage moeilijkheidsgraad voorzien is, voor zij die vooral van de plot willen genieten.
Helemaal mijn type
Over die verhaallijn willen we liefst niet te veel kwijt. Belangrijk om weten is dat jouw hoofdpersonage een magisch begaafde Sourcerer is. En dat het hoofd van de lokale religie beslist heeft dat Sourcerers te gevaarlijk zijn om los te lopen, waardoor je de game start als een gevangene, onderweg naar Fort Joy. Waar je ‘genezen’ zal worden van je magische gaven. Zoals het hoort, kan je ook in Divinity je personage helemaal naar eigen smaak aanmaken en upgraden, of je kan kiezen voor één van de zes vooraf gecreëerde personages. Tip: voor een eerste playthrough, raden we één van die zes unieke characters aan. Met figuren als een tot slaaf gemaakte elf-assassin, of de verbannen prins van een glorieus keizerrijk, brengen zij extra pit aan het avontuur.
Ice & Fire
Divinity biedt je vaak de kans aan om met sluwheid en dialogen je problemen op te lossen, maar natuurlijk wordt er ook wat afgevochten. Beland je in een gevecht, dan verandert de game van een open wereld met vrije beweging, naar een turn based, tactisch steekspel. Via een systeem van Action Points kan je inschatten hoeveel moves je kan maken, vooraleer de volgende figuur in de wachtrij aan de beurt is. Dit werkt prima, maar kan erg uitdagend worden op de hogere moeilijkheidsniveaus. Vooral omdat de combat in Original Sin 2 gretig gebruikt maakt van voorwerpen en spreuken die de staat van het slagveld kunnen veranderen. Brandpijlen en vuurballen zetten de grond – en personages – in vuur en vlam. Regen of waterpartijen koelen af, en blussen vuur. Olie vertraagt iedereen die erin stapt, en vliegt natuurlijk vrij makkelijk in brand, enzovoort. Optimaal gebruik maken van je omgeving en talloze skills, is cruciaal.
Hand in hand
Tel hierbij een schitterende soundtrack, en tientallen uren gesproken dialogen op, en je komt uit op een game die zich in de hoogste regionen van het genre begeeft. De split-screen co-opmode is een welgekomen extraatje, maar zelfs voor de verbeten sologamer, vinden we dit een juweeltje. De enige kritiek die we nog enigszins kunnen snappen, is dat games als deze toch beter op pc passen. Toegegeven, tijdens battles en het sorteren van onze skills en items, hebben we het gemis van een muis en toetsenbord meermaals gevoeld. Maar het merendeel van de tijd, voelt de controller echt natuurlijk aan. Het helpt zeker dat Larian vorig jaar ook de pc-versie al voorzien had van 100% controllerondersteuning. Daar mogen nu ook de consolegamers volop van profiteren. Geen enkel excuus dus om deze game niet in huis te halen.
