Tijd om het mecha-genre nieuw leven in te blazen, moeten ze bij Marvelous gedacht hebben. De Japanners huurden Kenichiro Tsukuda in, producent van de gevierde Armored Core-reeks en stampten een Switch exclusive uit de grond met gigantische robots. Enter Daemon X Machina, een game die inspiratie zoekt bij Armored Core met een topping van Gundam Wing. En da’s best een geslaagde combinatie.

Vriend of vijand?

In Daemon X Machina barst de hel los nadat een brokstuk van de maan op de Aarde crasht. De maatschappij stort in en de overlevenden strijden voortdurend om territorium en Femto, een geheimzinnige energiebron die vrijkwam tijdens de ramp. Het goedje zorgde ervoor dat artificiële intelligentie zich tegen de mens keerde. De autonome systemen, die Immortals gedoopt werden, hackten alle geautomatiseerde wapens en kregen een gigantisch leger op de been. Tijd om je wandelende tank uit de garage te halen.

Als Arsenal-piloot maak jij deel uit van een stel huurlingen dat op pad gestuurd wordt om de opstandige robotten in te blikken. Tijdens je avontuur ontmoet je meer dan een dozijn vechters van een achttal clans. Aanvankelijk lijkt elk personage een vast stereotiep, al worden Reclaimers door verschillende groepen ingehuurd op conflicterende missies. Dat resulteert in dynamische relaties tussen de piloten, die steeds intenser worden. En hoewel de presentatie van het verhaal meer diepgang en interactie kan gebruiken dan die statische chatgesprekken, is het leuk om te zien hoe alles evolueert.

DIY Mech

Hoofdattractie in Daemon X Machina is vanzelfsprekend je Arsenal, of mech. En geloof ons: de persoonlijke aanpassingen die je kan doorvoeren, zijn waanzinnig. Je standaardmodel evolueert snel in een unieke combo van gevonden onderdelen en schiettuigen. Snellere Lock-on nodig? Dan installeer je een nieuw hoofd. Liever wat meer lenigheid? Dan kan die nieuwe set benen wel helpen. Om nog maar te zwijgen van het extensieve arsenaal aan wapens. Je hebt keuze uit machinegeweren, snipers, railguns, bazooka’s, zwaarden en nog veel meer.

Cool is dat elk onderdeel de prestaties van je Arsenal beïnvloedt, waardoor je volledig los kan gaan met verschillende variaties en uitrustingen. Nu zou je denken dat zo’n metalen demon met een kakofonie aan componenten zeer doet aan de ogen, maar niets is minder waar. Het design van elk onderdeel is zo op elkaar afgestemd, dat de meest verschillende stukken nog steeds een organisch geheel vormen. Bovendien kan je met diverse kleuren, patronen en stickers je robot helemaal customizen. Echte mechporn dus.

Eénmansleger

Op het slagveld staat Daemon X Machina zijn mannetje. Jouw mech beweegt gracieus over de grond, maar voelt toch snel genoeg in een flitsend luchtgevecht. Bovendien merk je meteen het verschil van elk geïnstalleerd onderdeel. Meer pantser betekent bijvoorbeeld een hoger stamina-verbruik, terwijl lichtere ledematen perfect combineren met zwaarden voor behendige hit-&-run tactieken. Wat de uitrusting van je Arsenal ook moge zijn, de besturing voelt altijd solide en evenwichtig aan. En dat maakt experimenteren met verschillende load-outs zo interessant.

De battles zien er bovendien erg cool uit. Toegegeven, wij vreesden voor eventuele framedrops, maar de Switch slaagt erin om een shitload aan vijanden en een waaier aan battle-effecten zoals explosies bijzonder vloeiend weer te geven. Zelfs in handheld modus. En gezien de grootte van de maps, die vaak destructieve elementen bevatten, is dat behoorlijk indrukwekkend.

Naast de sobere verhaalpresentatie is er helaas nog een teleurstelling die harder doorweegt: het team van Marvelous heeft voor te weinig afwisseling in de gameplay gezorgd. Het gros van de missies bestaat uit het elimineren van de vijand, afgewisseld met de occasionele escortmissies en boss battles. Die baasgevechten zijn best pittig en eisen meer oplettendheid van de speler, maar zijn uiteindelijk te herleiden tot een strijd van uithoudingsvermogen. Een gemiste kans, want het maakt Daemon X Machina te eentonig.