Ben je op zoek naar een shooter die barst van de originaliteit? Of naar een story mode die je bij de keel grijpt? Dan zit je bij Black Ops 4 aan het verkeerde adres. Zal je wèl vinden wanneer je de nieuwste telg uit de Call of Duty-reeks in huis haalt: een intens en gruwelijk soepel draaiend first person multiplayerfeestje dat barst van de content.
Driepunter
Oké, misschien hadden we deze review niet beginnen met wat er niet in deze Call of Duty zit. Want wat Black Ops 4 wèl brengt is topkwaliteit. Sterker nog, we vinden Black Ops 4 zonder twijfel de beste in de serie sinds Black Ops II. Met een af- en uitwerking die je alleen maar krijgt wanneer je al tien jaar schaaft aan een beproefde formule. Start je de game op, dan kan je kiezen uit drie speltypes en eigenlijk zijn dat elk op zich volwaardige games. Black Ops 4 is een topbuffet, waarvan de schotels niet bereid zijn door het hardwerkende keukenhulpje in een snelwegresto, maar door de topchef zelf.
Menu 1 is de klassieke competitieve multiplayer met al even klassieke spelvarianten als team deathmatch, kill confirmed, hardpoint en meer van dat. Ooit de ruggengraat van Call of Duty’s multiplayer, vandaag nog altijd een geweldig en vaak snoeihard knalfest. Met een geslaagd nieuw genees-jezelf-mechanisme, een gestroomlijnde beweeglijkheid die de afwezigheid van walrunnen en jetpackjumpen moeiteloos compenseert en een uitgekiend systeem van upgrades, perks en killstreak rewards. Enige minpuntje: te veel maps uit de voorgangers zijn gerecycleerd, terwijl ze voor sommige spelers ook wat groter hadden gemogen. Activision, breng gewoon die 16-speler Domination uit ‘Modern Warfare’ of ‘Ghost’ terug! Dat je daar dan soms zes seconden naar een doelwit moet zoeken in plaats van de gemiddelde drie in deze Black Ops 4, nemen we er graag bij.
Zombie gladiator
Wat ooit begon als een uit de hand gelopen coöp-experiment, is nu een meer dan volwaardig onderdeel waar heel wat spelers deze game voor kopen. Met Black Ops 4 krijgen ze de grootste portie survive-the-undead-gameplay geserveerd. Met maar liefst drie – met een Black Ops Pass zijn dat er vier – mappen, verdeeld over twee verhaallijnen. De grootste, maar ook de meest complexe Zombies tot nog toe. Dat betekent dus heel even wennen en uitzoeken hoe alles precies in elkaar past, maar in ruil daarvoor krijg je een nog eindelozer herspeelbare dosis paniekvoetbal. Het loonde zelden zo de moeite om drie vrienden te hebben.
En die drie vrienden wil je meteen ook meepakken naar Blackout. Die pakt de intussen gekende battle royal-formule van PlayerUnknown’s Battleground, draait die door de gelikte Hollywoodproductiemolen van Call of Duty, gooit daar wat gadgets en een meer vergevingsgezinde gunplay tegenaan… en scoort op nagenoeg alle fronten. Zelfs als je er solo of met je hele team keer op keer in de eerste 10 minuten uitgekeild wordt, dan nog bewijst Blackout de afanseling waar je naar blijft terugkeren. Dat zou genoeg moeten zeggen. Over jou en over de game.
