Wat krijgen we nu? Een Zelda-achtige adventuregame ontwikkeld door een indiestudio zo Belgisch als frieten en wafels? Daar zetten wij van Invader met plezier onze tanden in!

Seizoensgebonden

Ary and the Secret of Seasons volgt het verhaal van Aryelle – Ary voor de vrienden – wiens vader één van de vier bewakers van de seizoenen is. Maar sinds het verdwijnen van Ary’s broer kan hij zijn taak niet meer naar behoren uitvoeren. Dochter Ary is gelukkig zo badass en neemt de taken van haar vader over. Net als hij leert ze de verschillende seizoenen manipuleren om zo obstakels te overwinnen en puzzels op te lossen. En da’s best goed gevonden.

Ary kan een ‘seasonal sphere’ opwekken die het seizoen verandert en zo haar naaste omgeving aanpast. Zo kan je bijvoorbeeld overschakelen naar het winterseizoen om ijsplatformen bloot te leggen. Of naar een zomerse hittegolf om de schilden van vijanden laten smelten. Best cool gevonden en het brengt een waaier aan gameplaymogelijkheden met zich mee die perfect passen bij de charmante en kleurrijke wereld. Veel sfeer dus, en de leuke soundtrack zet het aimabele kids-gehalte nog verder in de verf.

Tenenkrullend slecht

Alles goed dus in de wereld van Ary? Neen, toch niet. Ondanks die originele klimaatinsteek, voelt Ary and the Secret of Seasons helemaal niet aan als een Zelda-game. Temeer omdat dit avontuur op veel vlakken half afgewerkt lijkt. Het vechten bijvoorbeeld is bijzonder basic en tenenkrullend slecht. Wegduiken en een tegenaanval uitvoeren, is zowat jouw enige optie. Vaak ben je beter af door gewoon weg te rennen en je niks van de confrontatie aan te trekken. Los van het oerslechte vechtsysteem, wordt dit avontuur ook nog eens geplaagd door een waslijst aan bugs, screen tearing, houterige animaties en slechte designkeuzes.

Eén ervan is de minimap: personages en objecten waarmee je kan interageren worden aangeduid met een icoontje. Maar daar loopt het mis: even vaak blijkt dat gewoon niet het geval en is er geen interactie mogelijk. Of blijkt het een NPC te zijn waar je al mee praatte, waardoor je nog eens dezelfde conversatie mag voeren. De nochtans best mooie wereld gaan verkennen, wordt erg lastig op deze manier. Bovendien zit ary’s wereld vol doodlopende steegjes en lege gebieden waardoor exploratie vaak met een sisser eindigt. Ook de zijmissies zijn vaak nutteloos of je tijd niet waard. Want je weet nooit op voorhand of je wel een beloning zal krijgen.

De sfeervolle en kleurrijke wereld herbergt soms hele duistere thema’s en leuke puzzels, maar de lijst met ‘known issues’ die we letterlijk samen met de game ontvingen, laat uitschijnen dat deze Ary and the Secret of Seasons halsoverkop en zonder veel zorgen in de winkelrekken werd gedumpt. Wanneer je voor de tigste keer zit te vloeken omwille van de onvoorspelbare camera die roet in het eten gooien tijdens gevechten of je na een korte trektocht in een leeg gebied terechtkomt waar je gewoonweg kan zien dat de geplande content werd geschrapt, hou je het voor bekeken. Jammer, want in deze seizoenen zat veel meer muziek in.