Toen Shinji Mikami – bedenker van Resident Evil – jaren geleden zijn nieuwe project The Evil Within onthulde, beloofde hij terug te keren naar de roots van survivalhorror. Het genre trok steeds meer de kaart van actie en dat was volgens hem geen goede evolutie. Met The Evil Within slaagde hij in zijn opzet en bracht een meeslepend verhaal en nagelbijtende confrontaties met gruwelijke monsters. The Evil Within 2 zet die trend verder en doet dat nog beter, groter en persoonlijker.

Jij speelt de aan lager wal geraakte rechercheur Sebastian Castellanos. Aan de drank, zonder job en zijn dochter is dood. Of dat denkt hij toch. Tot hij een telefoontje krijgt dat zijn dochter Lily in de nachtmerriewereld van STEM gevangen wordt gehouden. Dit keer moet hij samenwerken met zijn oude vijanden van Mobius om zijn dochter te redden. Aan Sebastian om opnieuw in het toestel te duiken en de horror tegemoet te treden.

Aan het begin van de Gamescom-demo ontwaken we op de vloer van een verlaten huis. We lopen naar de voordeur en spotten bij het buitengaan een pistool op de schoenkast. Zes kogels. Beter dan niets. We wandelen naar buiten en bevinden ons op toegangsweg naar een dorpje. Enkele huizen verder stapt iemand uit een auto. We roepen de dame na, maar met een luide dreun gooit ze de deur van haar woning dicht.

Als we haar huis betreden, horen we een agressief gerommel in de keuken. Aan tafel staat de vrouw van daarnet, naast haar een jongen op een stoel. Met een lepel ramt ze het kereltje vol rauw, papperig vlees. ‘You need to eat! You’ve got to get strong!’ Steeds agressiever propt ze zijn mond vol tot ze haar geduld verliest en zijn hoofd met een loeiharde smak op tafel beukt. Het kereltje richt zich versuft weer op, zijn neus helemaal ingedeukt. Waarna de moeder gillend zijn hoofd onophoudelijk tegen de tafel ramt. Leuke opener.

Plots merkt de moeder ons op. Ze draait langzaam haar hoofd. Haar ogen lichten rood op en haar gezicht is getekend met bloeddoorlopen aders. Gillend stormt ze op ons af, grijpt ze ons hoofd en ramt het tegen de muur in de hal. We grijpen ons pistool en knallen de helft van haar gezicht weg. Ze valt roerloos neer.

Terwijl we ons naar de voordeur begeven, horen we gehijg achter ons. De neergeschoten vrouw krabbelt weer overeind en uit het weggeschoten deel van haar gezicht zijn glibberige tentakels gegroeid. Opnieuw valt ze aan, maar na twee welgemikte headshots gaat ze tegen de grond. Dit keer voorgoed.

We zetten onze weg voort en net wanneer we het dorpje bereiken, weerklinken schoten. Een handvol soldaten wordt achternagezeten door Haunted, de zombies uit The Evil Within. Slechts één soldaat weet het huis aan de linkerkant te bereiken. De rest valt ten prooi aan de gedrochten. Tijd om onze beste sluipskills boven te halen.

We vinden de overlevende soldaat van Mobius, die ons na een korte confrontatie uitlegt dat zijn team een radiofrequentie volgde. Op dat kanaal horen we een jonge meisjesstem. Sebastian denkt meteen aan z’n dochter en wil de bron van het geluid opsporen. En daarmee komen we meteen terecht in de grootste vernieuwing van The Evil Within 2: grote, open omgevingen die fungeren als rustpunt tussen de vele verschrikkingen.

In deze hubs kan je op zoek naar zijmissies, items om te craften of extra munitie, maar het blijft natuurlijk een kwestie van risk & reward. Met slechts een mes en drie kogels – munitie is nog altijd belachelijk schaars – lijkt afdwalen geen goed idee, dus sluipen we tussen de huizen door naar de geluidsbron. Het aantal Haunted in de straten van het dorpje is enorm. Het wordt dus bijzonder moeilijk om te overleven eens je gespot bent. En dat blijkt ook, want door een sluipfout worden we opgemerkt en na het gekrijs van de Haunted duiken er meteen drie meer op.

We kiezen het hazenpad en verbergen ons tussen de gebouwen en gelukkig steken de Haunted vrij snel hun zoektocht. Uiteindelijk vinden we bron van het radiogeluid. Een tankstation midden op een heuvel, omringd door een open grasveld dat stikt van de Haunted.

Door een zorgvuldig gepland pad te volgen en ons slagersmes in enkele breinen te planten, slagen we erin het tankstation te bereiken. We observeren een paar aanwijzingen en ontdekken dat Lily hier wel degelijk aanwezig was. Ze wordt achternagezeten door iets, want ze heeft haar knuffeldier achtergelaten. Veel wijzer dan dat worden we echter niet.

Op dat moment springt de camera naar een monster dat met een rotvaart door het hoge gras kruipt. Als we weer de controle over Sebastian krijgen, proberen we ons zo snel mogelijk uit de voeten te maken. Maar het gras voor ons begint te ritselen. Te laat. Een groen monster springt met zijn klauwen naar ons gezicht en het scherm wordt zwart. Einde demo.

Ons verdict na drie kwartier okselvijvers kweken? Ook al biedt de sequel meer vrijheid, grotere omgevingen en zij-activiteiten, de focus ligt nog steeds op het zaaien van angst. De gedrochten zijn verschrikkelijker en de spanning nog ijzingwekkender. Je zal dus minstens even vaak op het puntje van je stoel zitten als bij The Evil Within.