Er is hoop voor wie net als wij niet kan wachten op de dystopische hightech misère waar Cyberpunk 2077 voor bekendstaat. Hier is Ghostrunner, een flitsend snelle cyberninjagame in een universum troostelozer dan de aankomende coronafeestdagen. Feest!

Judge Dredd achterna

Ghostrunner kan je gerust een trip noemen. Na een ultrakorte en ultragewelddadig in beeld gebrachte intro is de toon gezet en mag je meteen aan het freerunnen. Dat doe je in first-person gewapend met een vlijmscherpe katana. Je missie? In het postapocalyptische landschap de strijd tussen de heersers over het laatste restje mensen en de rebellen te gaan beslechten. Cliché? Zeker. Dolle pret? Absoluut!

Je mag immers een immense Judge Dredd toren beklimmen en in elke sectie slechteriken fileren zonder dat het tempo ooit naar beneden gaat. Je doet dat daarenboven met een zak vol tricks die je doen glijden, wall-runnen en dodgen om in één beweging zowel aan het platformen als aan het killen te slaan. Vooral het in slow motion focussen op je volgende doelwit eer je hem in twee hakt, is echt cool.

Demon’s Souls in de toekomst

Een kleine waarschuwing is geboden: de leercurve van Ghostrunner is steil. Erg steil/ De baddies die eerst enkel met een pistool op je schieten, krijgen al snel machinegeweren… en schilden om je aanvallen te blocken. Je zal heel vaak Dark Souls-gewijs op het ‘game over’-scherm mogen kijken, maar gelukkig zijn er immens veel checkpoints en kan je door de instant respawn meteen weer aan de slag.

Je krijgt ook telkens verschillende mogelijke routes voorgeschoteld om vooruit te gaan door de levels, maar daarbij moet je ook stevige (en snelle) keuzes maken. Elk nieuw level introduceert telkens nieuwe gameplayelementen, zodat de hele campagne (wij deden er zo’n 8 uur over) nieuw en uitdagend blijft. Soms krijg je power-ups die je in slow motion een hele groep vijanden tegelijk laat fileren, een andere keer moet je eerst een shield battery kapot maken eer je loos kan gaan met de verschillende baddies.

Tetris en anime

Je skills en abilities worden steeds beter, maar helaas ook je vijanden. Het wordt dus zaak om aan de slag te gaan met de upgrades die je verdient via een nogal geforceerd upgrade systeem. Je moet ze immers in een soort van grid schuiven in blokvorm (denk Tetris), maar de betere nemen uiteraard meer plaats waardoor het puzzelen wordt om de beste combo aan abilities te kunnen inzetten. Het upgradesysteem haalt er de vaart wat uit, al zijn sommige echt wel cool. Wij waren alvast gek op de ‘surge’ waarmee je een soort anime-slash kan uitvoeren op verschillende vijanden.

Ghostrunner oogt en klinkt niet alleen awesome, het speelt net als Mirror’s Edge op steroïden. Alleen wordt het verhaal in dat verschroeiende tempo vooral verteld via voice-overs, waardoor een groot deel verloren gaat wanneer je je aan het focussen bent op de volgende uitdaging. De cyberpunkwereld van Ghostrunner mocht van ons part ook een open wereld zijn, maar dat zijn natuurlijk maar details wanneer je op een oppompende beat hele hordes baddies aan het fileren bent met je katana. Zelfs de Dark Souls-achtige trial and error halen er daarbij de schwung niet uit. Aanrader!