Sinds het iconische Dragon Ball Budokai voor PlayStation 2, onderneemt uitgever Bandai Namco voortdurend pogingen om zijn vechtreeks te voorzien van talloze extra’s. Personages upgraden, tal van quests en zijmissies, zolang er naast het vechten nog maar andere bezigheden zijn. Met Dragon Ball Xenoverse en deze sequel, lijkt de eindbestemming bereikt. Een knokspel dat nog steeds aanvoelt als een beat ‘em up, maar dan met een lading RPG-elementen om een breed publiek aan te spreken.
Het plezier dat je kan puren uit Xenoverse 2 is dan ook volledig afhankelijk van hoe hard je ernaar uitkijkt om een unieke Z-Fighter te creëren en die volledig naar je hand te zetten. Van haarkleur tot kenmerkende Super Moves; je kan werkelijk alles aanpassen… zolang je maar lang genoeg grind om alles vrij te spelen natuurlijk. En wanneer je dit al vorig jaar gedaan hebt op je PS4 of Xbox One, is er weinig reden om het opnieuw te doen op de Switch. Misschien om de nieuwe motion controls te proberen? Nee. De motion controls voegen geen zier toe aan het plezier. Sterker, knokken met een JoyCon in elke vuist, voelt aan als een gimmick en maakt de game zelfs een pak minder praktisch om te spelen. Al vrij snel schakel je naar de standaardbesturing.
Wel leuk aan deze Switch-versie: de ontwikkelaar heeft de missies uit de eerste Xenoverse toegevoegd als, zodat deze editie zeer compleet aanvoelt. Nadeel van zoveel content op één cartridge: de Switch heeft problemen met de graphics, vooral in de handheldmodus. Alles ziet er minder scherp uit en ook de framerate gaat regelmatig onderuit, zeker in Canton City, waar je helaas een groot deel van je tijd spendeert. De laadtijden duren ook lang, al presteert de Switch-versie op dat vlak net ietsje beter dan de andere consoles. Onze conclusie? Laat deze Switch-versie links liggen en vis gewoon de oudere versie voor PS4 of Xbox One uit de budgetbak.
