Ein-de-lijk weer wat te spelen op onze Xbox One! Op vlak van exclusives kampt Microsofts console al lange tijd met hongersnood. Tot nu. Na een ontwikkelingscyclus die even lang als ellendig was, is Crackdown 3 er eindelijk. Met Terry Crews (bekend van The Expendables en Brooklyn Nine-Nine) in de hoofdrol. De geestige Hollywoodspierbundel in een gigantische, futuristische open wereld waar zowat alles kapot kan? Kan toch niet fout lopen?! O, jawel…

GTA op steroïden?

Als je met Crackdown 3 een futuristische versie van GTA verwacht met alle explosies en over-the-top actie uit de betere eighties actiefilm, dan kom je bedrogen uit. Crackdown valt lekker old school uiteen in twee delen: een verhaalcampagne en een multiplayermode genaamd Wrecking Zone. Eerste verrassing: in de campagne is bijna geen sprake van over-the-topdestructie. De map van New Providence is bezaaid met icoontjes, maar al snel ontdek je dat de meeste missies hetzelfde verloop kennen: knal de bewakers neer en win terug’. Erg weinig afwisseling dus en door de autolock tijdens het schieten voelt de actie poepsimpel, haast mechanisch aan. Het maakt bovendien geen zier uit welk wapen je gebruikt, ze knallen allemaal op dezelfde manier.

En die immer geestige grappentank Terry Crews? Die komt alleen maar tot zijn recht in de openings- en slotscene van de verhaalmodus. Voor de rest is hij niet meer dan een skin voor je character die nu en dan slechte oneliners spuit. Het verhaal is (zelfs voor een actiegame) aan de povere kant: superslecht bedrijf TerraNova wil de stad om zeep helpen, al maak je met reddende engel Commander Jaxon meer brokken en slachtoffers. Boem: Oscar! De stad voelt daarenboven bijzonder leeg aan waardoor die 10 uur durende campagne in een sneltempo vervelend en eentonig wordt. En da’s dodelijk voor een actiegame. Het enige lichtpuntje? De baasgevechten zijn best ok, en je kan de hele campagne ook in online co-op spelen. Je weet wat ze zeggen van gedeelde smart…

Multiplayer confirmed killed

Crackdown 3 is wel eerlijk: het pretendeert niet meer te zijn dan een ongecompliceerd superheldengame, net als 10 jaar geleden. Helaas bleef de tijd niet stilstaan en verwachten we intussen meer van onze openwereld actiegames. Is er dan helemaal niks positiefs aan Crackdown? Jawel, de collectibles zijn best fun, zeker in het begin. Met genoeg orbs kan je de verschillende stats van je personage opkrikken en wanneer je bijvoorbeeld de double air dash of de triple jump unlockt, begin je je stilaan een superheld te wanen wanneer je van gebouw naar gebouw springt. Even voelden we zelfs een opflakkering van spelplezier. Al was die van erg korte duur toen we overschakelden op de multiplayer.

Please, wreck my zone

In Wrecking Zone kan je ganse gebouwen neerhalen om zo je tegenstanders te spotten en om te leggen. Best cool die tactische destructie, tot je 10 minuten later beseft dat de geserveerde modes niet meer zijn dan een variant op Kill Confirmed en King of the Hill. Bovendien is deze Crackdown op multiplayervlak écht in de tijd blijven steken. Zo word je na elke match teruggestuurd naar het matchmaking-scherm of je nu wint of verliest. Wat het wachten tussen matches ellendig lang maakt. O ja, nog een verrassing: er is geen degelijk progressiesysteem, friend invites bestaan hier niet en na een uurtje ben je dan ook uitgekeken op de 9 wapens en. Ons advies is dan ook eenduidig: enkel downloaden als je al een GamePass-abo hebt, in alle andere gevallen mijden als de pest.